ماده ۲۴ تا ماده ۲۷

ماده ۲۴
گذرنامه برای مسافرت به کلیه کشورها اعتبار دارد مگر به کشورهایی که دولت در موارد مقتضی مسافرت اتباع ایران را به آن کشورها ممنوع و یا محدود نموده باشد.در صورتی که بعد از صدور گذرنامه محدودیتی مقرر شود وجوه پرداختی کسانی که از مسافرت محروم شوند به آنها مسترد می‌گردد.نحوه اجرای مفاد این ماده ضمن آیین‌نامه اجرائی این قانون معین خواهد شد.

ماده ۲۵
(اصلاحی ۱۳۷۳/۷/۳) – مدت اعتبار گذرنامه جدید از تاریخ صدور پنج سال است و فقط برای مدت پنج سال دیگر قابل تمدید می‌باشد.
تبصره (الحاقی ۱۳۷۳/۷/۳) – گذرنامه‌هایی که تا تاریخ تصویب این قانون سه سال آنها خاتمه نیافته تا پایان مدت مذکور،معتبر خواهند بود.

ماده ۲۶
به موجب بند ب ماده واحده قانون اصلاح مواد ۲۵ و ۲۶ قانون گذرنامه مصوب ۱۳۷۳/۷/۳ حذف و متن آن در تبصره الحاقی به ماده ۲۵ تصریح گردیده است.

ماده ۲۷
در صورتی که گذرنامه غیر قابل استفاده و یا مفقود شود پس از رسیدگی لازم که نحوه آن در آیین‌نامه تعیین خواهد شد گذرنامه دیگری با اخذ هزینه‌های صدور صادر می‌شود.
هرگاه قابل استفاده نبودن یا مفقود شدن گذرنامه ناشی از عمل متصدیان مسؤول باشد برای بقیه مدت اعتبار،گذرنامه جدید بدون دریافت هزینه‌های صدور صادر خواهد شد.