ماده ۱ – اقدامات تأمینی عبارتند از تدابیری که دادگاه برای جلوگیری از تکرار جرم
(جنحه یا جنایت) درباره مجرمین خطرناک اتخاذ میکند.
مجرمین خطرناک کسانی هستند که سوابق و خصوصیات روحی و اخلاقی آنان و کیفیت ارتکاب
و جرم ارتکابی آنان را در رمضان ارتکاب جرم در آیندهقرار دهد از این که قانوناً
مسئول باشند یا غیر مسئول. صدور حکم اقدام تأمینی از طرف دادگاه وقتی جایز است که
کسی مرتکب جرم گردیده باشد.
ماده ۲ – دولت مکلف است ظرف پنج سال از تاریخ تصویب این قانون اقدام به تشکیل
مؤسسات تأمینی بنماید:
۱ – کانون اصلاح و تربیت اطفال (موضوع قانون اطفال بزهکار).
۲ – تیمارستان مجرمین غیر مسئول.
۳ – تبعیدگاه مجرمین به عادت.
۴ – کارگاههای کشاورزی و صنعتی.
۵ – مراکز معالجه مجرمین معتاد به استعمال الکل و مواد مخدره.