قوانین قانون دریایی فصل هشتم حمل مسافر قسمت دوم حقوق مسافرین
ماده ۱۲۳ تا ماده ۱۳۴
ماده ۱۲۳ – غیر قابل انتقال بودن بلیط کشتی.
مسافر نمی‌تواند بدون موافقت فرمانده کشتی و یا عاملین مجاز فروشنده بلیط حقوق
اختصاصی مربوط به بلیط خود را به دیگری واگذار نماید.
ماده ۱۲۴ – هزینه غذا – کرایه.
کرایه مسافر شامل هزینه غذا نیز هست و چنانچه قرار دیگری در بین باشد فرمانده
موظف است غذای مورد نیاز را به قیمت عادله در اختیار مسافر‌بگذارد.
ماده ۱۲۵ – توشه.
مسافر نسبت به توشه‌ای که همراه خود در کشتی دارد فرستنده بار تلقی می‌شود.
چنانچه به توشه‌ای که مسافر نزد خود نگاهداری می‌کند خسارتی وارد شود مسئولیتی
متوجه فرمانده نخواهد بود مگر این که خسارت در نتیجه عمل‌فرمانده یا کارکنان کشتی
باشد.
ماده ۱۲۶ – رعایت مقررات.
مسافر باید دستورهای فرمانده را درباره حفظ نظم در کشتی رعایت نماید.
ماده ۱۲۷ – وثیقه توشه در قبال بدهی.
توشه مسافر کشتی وثیقه پرداخت کرایه و سایر هزینه‌های او است.
ماده ۱۲۸ – مواظبت از توشه متوفی.
فرمانده موظف است توشه مسافری را که در بین راه در گذشته است تا ورود به مقصد حفظ
نماید.
ماده ۱۲۹ – الزام به تعقیب مسیر.
فرمانده موظف است مستقیماً مسیر خود را تعقیب و به سوی مقصد مسافرت حرکت کند مگر
آنکه قرار داد خاصی موجود و یا انحراف مسیر برای‌نجات و حفظ اموال و جان اشخاص
باشد. در صورت تخلف مسافر حق دارد قرارداد را فسخ و خسارات خود را مطالبه نماید.
ماده ۱۳۰ – تأخیر حرکت کشتی.
هرگاه کشتی در روز معین به علت مسامحه یا تقصیر فرمانده کشتی حرکت نکند مسافر حق
مطالبه خسارات وارده و فسخ قرارداد را دارد.
ماده ۱۳۱ – عدم حرکت کشتی.
هرگاه کشتی نتواند به علت ممنوع بودن تجارت با بندر مقصد و یا محاصره اقتصادی
بندر مقصد و یا به علت قوه قهریه حرکت کند قرارداد مسافرت‌کان‌لم‌یکن تلقی می‌گردد
و هیچیک از طرفین حق مطالبه خسارت از طرف دیگر را نخواهد داشت.
ماده ۱۳۲ – ادامه ندادن سفر.
در صورتی که در بین راه مسافری به میل خود از کشتی پیاده شود باید تمام کرایه سفر
را بپردازد اگر مسافر فوت و یا به علت بیماری مجبور به ترک‌کشتی شود کرایه سفر فقط
به نسبت راه پیموده شده پرداخت خواهد گردید.
ماده ۱۳۳ – نرسیدن به مقصد.
هرگاه کشتی به علت ضبط یا غرق شدن و یا اعلام عدم قابلیت دریانوردی به مقصد نرسد
فرمانده فقط حق مطالبه هزینه غذای مسافر را خواهد داشت.
ماده ۱۳۴ – حقوق مسافر هنگام تعمیر کشتی.
هرگاه فرمانده مجبور شود در ضمن سفر کشتی را تعمیر نماید مدت انتظار مسافر در
حدود متعارف خواهد بود والا حق دارد از فرمانده بخواهد که‌موجبات ادامه سفر وی را
در یک کشتی هم پایه دیگری فراهم نماید.
در تمام مدت تعمیر بر حق مسکن و غذای مسافر مجانی و متناسب با درجه بلیط او خواهد
بود. مسافری که در مدت متعارف صبر ننماید حق دریافت‌وجهی از بابت بلیط خود ندارد.